Τον Σεπτέμβριο του χρόνου που σε λίγες μέρες μας αφήνει, σε ένα σοκάκι στο Columbia Heights της Minnesota, ο Chris Kolstad, ιδιοκτήτης της πιτσαρίας Pizza Man, είδε κάτι που δεν θα ξεχνούσε ποτέ. Δύο άνθρωποι έψαχναν στα σκουπίδια έξω από το μαγαζί του για να βρουν φαγητό. Δεν ζητούσαν βοήθεια. Δεν χτύπησαν την πόρτα. Έτρωγαν ό,τι έβρισκαν.
Για τον Kolstad, αυτή η σοκαριστική αυτή εικόνα ήταν αρκετή για να αλλάξει τα πάντα. Την επόμενη κιόλας μέρα, τοποθέτησε μια απλή πινακίδα στην είσοδο του Pizza Man. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: "Aν πεινάς και δεν έχεις χρήματα, μπες μέσα - θα φας".
Δεν υπήρχαν ερωτήσεις. Δεν υπήρχαν όροι. Δεν υπήρχε ντροπή. Ο ίδιος δήλωσε αργότερα στον Τύπο ότι δεν ήθελε κανένας άνθρωπος να νιώθει πως πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στην πείνα και την αξιοπρέπειά του. Αν υπήρχε φαγητό στο μαγαζί, υπήρχε και χώρος στο τραπέζι.
Την επόμενη εβδομάδα, ορισμένοι έστειλαν μήνυμα στο κατάστημα μέσω Facebook, εξηγώντας την κατάστασή τους και ζητώντας δωρεάν πίτσα. Το κατάστημα χάρισε περίπου 50 πίτσες και κάθε βράδυ αφήνει μια πίτσα στην πίσω πόρτα. Επιπλέον, οι υπάλληλοι πήραν μεγάλες πίτσες με τυρί σε κοντινά πάρκα όπου κοιμούνται μερικοί άστεγοι.
Μία μέρα, το κατάστημα έλαβε ένα ανώνυμο σημείωμα που ευχαριστούσε τους υπαλλήλους για την άμεση ανταπόκριση στο μήνυμά τους στο Facebook σχετικά με τις δυσκολίες της οικογένειάς τους να αγοράσει τρόφιμα. «Αυτό που κάνετε είναι καταπληκτικό», ανέφερε το σημείωμα.
Η πράξη του δεν άργησε να γίνει γνωστή. Πελάτες άρχισαν να μιλούν γι’ αυτό. Δημοσιογράφοι ενδιαφέρθηκαν. Και πολύ γρήγορα, η ιστορία του Pizza Man ταξίδεψε πολύ πιο μακριά από τη γειτονιά του Columbia Heights - έφθασε μέχρι την τηλεόραση.
Αλλά το πιο ενδιαφέρον δεν ήταν η δημοσιότητα. Ήταν η αντίδραση της κοινότητας. Πελάτες άρχισαν να αφήνουν μεγαλύτερα φιλοδωρήματα. Άλλοι πλήρωναν σιωπηρά για επιπλέον πίτσες, ώστε να καλυφθούν όσοι θα έρχονταν μετά. Κάποιοι έλεγαν απλώς: «Κρατήστε τα - θα τα χρειαστείτε».
Ο Kolstad δεν διαφήμισε ποτέ τον εαυτό του ως ήρωα. Αντίθετα, επαναλάμβανε πως το μόνο που έκανε ήταν να συμπεριφερθεί ανθρώπινα. Όπως θα ήθελε να του φερθούν αν βρισκόταν ο ίδιος στη θέση τους.
Σε μια εποχή όπου η επισιτιστική ανασφάλεια αυξάνεται και οι κοινωνικές ανισότητες γίνονται όλο και πιο ορατές, η ιστορία του Pizza Man έρχεται να μας ενθυμίσει ότι υπάρχει ακόμα ανθρωπιά.
Ιδιαίτερα τις γιορτές, όταν μιλάμε για αγάπη, προσφορά και αλληλεγγύη, η πράξη του Chris Kolstad θυμίζει ότι η καλοσύνη δεν χρειάζεται μεγάλα λόγια. Χρειάζεται απλώς να μη γυρίζουμε το βλέμμα αλλού - όπως δυστυχώς κάνουν οι περισσότεροι.
