Το 1879 ο Joseph Lawrence παρασκεύασε ένα αντιβακτηριακό διάλυμα, το οποίο ονόμασε Listerine, για να τιμήσει τον πρωτοπόρο χειρούργο Joseph Lister, που διέβλεψε ότι μέσα στα χειρουργεία οι περισσότερες μολύνσεις προέρχονταν από μικροοργανισμούς.
Εκτοτε το Listerine θα κατάφερνε πάντα να επανεφεύρει τον εαυτό του, άλλοτε προωθούμενο ως φάρμακο για τη γρίπη, το κρύωμα, τον πονόλαιμο και την γονόρροια, άλλοτε ως δυναμωτικό της τρίχας της κεφαλής και άλλοτε ως... καθαριστικό πατωμάτων.
Τη δεκαετία του '20 η εταιρεία που παρασκεύαζε το Listerine αναζήτησε ένα κενό στην αγορά, κάτι που δεν θα είχε μεγάλο ανταγωνισμό (ήδη τα χρόνια εκείνα υπήρχαν φάρμακα σχεδόν για οποιαδήποτε ασθένεια) και δεν θα υπόκεινται σε περιορισμούς από το κράτος, το οποίο αμφέβαλλε για το ορθό των ισχυρισμών του.
Το Listerine είχε πια φθάσει στα όριά του, με τις πωλήσεις να έχουν "βαλτώσει", και θα χρειαζόταν για άλλη μια φορά να επαναφεύρει τον εαυτό του.
Τότε λοιπόν "ανακαλύφθηκε" μία νέα ασθένεια, το ''cronic halitosis" (δυσοσμία του στόματος). Τον όρο halitosis τον άκουσε σε ένα meeting για πρώτη φορά ένα υψηλόβαθμο στέλεχος. Μέχρι τότε κανείς δεν ανησυχούσε για την κακοσμία του στόματος – εξάλλου, ελάχιστοι Αμερικάνοι έπλεναν τα δόντια τους.
Υιοθετήθηκε μία έξυπνη διαφημιστική καμπάνια, με τίτλο “Often a bridesmaid, never a bride” (όπου μια όμορφη γυναίκα δεν μπορούσε να κρατήσει ούτε έναν άνδρα λόγω της κακοσμίας του στόματός της), που εστίαζε στην «τιμωρία» που θα πάθει κάποιος αν δεν έχει καθαρή αναπνοή.
Εξάλλου, το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: "Η κακοσμία του στόματος είναι μια διαταραχή που σπάνια καταλαβαίνετε εσείς οι ίδιοι όταν την έχετε. Ακόμα και οι πιο στενοί σας φίλοι δεν σας το λένε". Οπότε η λύση -προκειμένου να μην απομονωθείτε κοινωνικά- είναι μία: Listerine…
Εντέλει, το στοματικό διάλυμα Listerine απογειώθηκε, με τις πωλήσεις του να φθάνουν σε επίπεδα-ρεκόρ - 8 εκατ. δολάρια μέσα σε επτά χρόνια. Αρκετά καλά για ένα προϊόν που μέχρι πριν λίγα χρόνια προωθείτο ως διάλυμα για τον καθαρισμό πατωμάτων...
