Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, η Cantor Fitzgerald, μια χρηματοοικονομική εταιρεία με έδρα το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου της Νέας Υόρκης, υπέστη μία από τις πιο καταστροφικές απώλειες στην εταιρική ιστορία.
Όταν οι τρομοκράτες χτύπησαν τους Δίδυμους Πύργους, 658 υπάλληλοι της εταιρείας, σχεδόν τα δύο τρίτα του προσωπικού της Νέας Υόρκης, που βρίσκονταν μεταξύ 101ου και 105ου ορόφου, έχασαν τη ζωή τους. Δεν επέζησε κανείς - η Cantor Fitzgerald είχε τις μεγαλύτερες απώλειες από κάθε άλλη επιχείρηση.
Ο τότε διευθύνων σύμβουλος Howard Lutnick, που επέζησε επειδή εκείνο το πρωί καθυστέρησε καθώς πήγε τον 5χρονο γιο του στο νηπιαγωγείο, βρέθηκε αντιμέτωπος με ανείπωτη θλίψη (ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και ο 39χρονος αδερφός του, ο οποίος μάλιστα τον είχε καλέσει -διαισθανόμενος το τέλος- για να τον αποχαιρετίσει), και τεράστια ευθύνη.
Αντί να επικεντρωθεί αποκλειστικά στην ανασυγκρότηση της εταιρείας, ο Lutnick υποσχέθηκε να φροντίσει τις οικογένειες των συναδέλφων του που χάθηκαν. Δεσμεύτηκε και προσέφερε 180 εκατ. δολάρια ως οικονομική στήριξη προς τις οικογένειες των θυμάτων τα επόμενα χρόνια.
Η δέσμευσή του, όμως, δεν περιορίστηκε στην οικονομική βοήθεια. Ο Lutnick δεν έδωσε απλώς χρήματα, αλλά πρόσφερε ελπίδα, συνέχεια και αξιοπρέπεια. Εδωσε λοιπόν μια αξιοσημείωτη υπόσχεση: κάθε παιδί που έχασε γονέα εκείνη την ημέρα θα είχε μια θέση εργασίας στην Cantor Fitzgerald, όταν μεγάλωνε.
Μέχρι το 2016, 57 από αυτά τα παιδιά είχαν ήδη ενταχθεί στην εταιρεία, κουβαλώντας το έργο και την κληρονομιά ενός γονιού που δεν γύρισε ποτέ στο σπίτι. Αυτή η πράξη μετέτρεψε μια ανείπωτη τραγωδία σε διαρκή απόδειξη ανθρωπιάς και αλληλεγγύης.
Σε μια εποχή που πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζονται σαν «αριθμοί», μια τέτοια πράξη δείχνει τι σημαίνει πραγματική ηγεσία: να βάζεις τον άνθρωπο πάνω από το κέρδος.
