Ο Steve Jobs, συνιδρυτής της Apple, αναμφίβολα άλλαξε όσο κανένας άλλος τον τρόπο που επικοινωνούμε. Ηταν διορατικός, οξυδερκής αλλά και γεννημένος showman, καταφέρνοντας με τις εμβληματικές παρουσιάσεις των καινοτομιών της Apple να μαγεύει τα πλήθη όσο κανείς άλλος (δεν είναι τυχαίο ότι αρκετοί προσπάθησαν να τον μιμηθούν, όπως η ιδρύτρια της Theranos).
Ηταν όμως και μία εκκεντρική προσωπικότητα, ένας ‘’δύσκολος’’ άνθρωπος, κάτι που καταμαρτυρούν όσοι είχαν την τύχη (την ατυχία;) να βρεθούν κοντά του. Ας δούμε όμως τι του προσάπτουν οι κακές γλώσσες:
Δεν αναγνώρισε για χρόνια την κόρη του. Η κοπέλα του γέννησε το παιδί τους το 1976, ωστόσο ο Jobs ισχυρίστηκε στο δικαστήριο ότι δεν ήταν ο πατέρας. Ένα DNA test, το 1980, τον έπεισε ότι το κορίτσι αυτό, που έως τότε έκανε διάφορες δουλειές του ποδαριού για να επιβιώσει, ήταν η κόρη του.
Ήταν ένας απαίσιος πατέρας. Ακόμα και όταν αναγνώρισε το παιδί του, του φερόταν απαίσια. Μάλιστα, μολονότι ήταν ήδη εκατομμυριούχος, αρνήθηκε να της πληρώσει τα δίδακτρα για το κολέγιο ή να μεριμνήσει ώστε το δωμάτιό της να έχει θέρμανση.
Μισούσε τις φιλανθρωπίες. Δεν έδωσε ούτε ένα δολάριο σε φιλανθρωπίες. Όταν δε επέστρεψε στην Apple το 1997, έκλεισε οριστικά το αρμόδιο τμήμα. Όταν πέθανε, όλη η περιουσία του πήγε στη σύζυγό του, η οποία δώρισε ένα μέρος της.
Δεν δίσταζε να απολύσει κόσμο διά ασήμαντον αφορμήν και πάντα χωρίς προειδοποίηση. Μία φορά απέλυσε έναν υπάλληλο επειδή του έφερε λάθος καφέ.
Έριξε στην μοιρασιά τον συνέταιρό του. Ο Jobs στα πρώτα του βήματα έπεισε τον Wozniak να κάνουν ένα project μαζί, υποσχόμενος ότι θα μοιραστούν ισόποσα τα κέρδη. Του είπε ότι κέρδισαν 700 δολάρια, όταν το πραγματικό ποσό ήταν 5.000. Ο Wozniak το έμαθε 10 χρόνια μετά (ήταν και ένας από τους λόγους της αποχώρησής του).
Ήταν πολύ καλός στο να κλέβει ιδέες. Δεν δίστασε ο ίδιος μάλιστα να παραδεχθεί ότι «είμασταν πολύ καλοί στο να κλέβουμε ιδέες», δηλώνοντας υπέρμαχος της φράσης “Good artists copy, great artists steal”. Στα χρόνια του η Apple έκλεψε πολλές ιδέες από μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις (π.χ. Xerox).
Ηταν αγενής με το προσωπικό (και τους συνεργάτες) του. Αρνήθηκε σε έναν από τους πρώτους του υπαλλήλους, στα χρόνια του θρυλικού γκαράζ, να του παραχωρήσει εταιρικές μετοχές, ενώ αρεσκόταν να ταπεινώνει το προσωπικό του όταν θεωρούσε ότι έκανε λάθος.
Ήταν ιδιότροπος πελάτης. Μια φορά σε πεντάστερο ξενοδοχείο χαρακτήρισε στη δύσμοιρη υπάλληλο το δωμάτιο του ως “piece of shit” και απείλησε να φύγει, χωρίς καν να εξηγήσει τι δεν του άρεσε. Σε ένα άλλο περιστατικό, μίλησε άσχημα σε έναν ηλικιωμένο υπάλληλο επειδή δεν του άρεσε το smoothie του.
Δεν πλενόταν. Ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια, έχοντας υιοθετήσει διατροφή αυστηρά με φρούτα, θεωρούσε ότι το σώμα του ήταν καθαρό… Ως εκ τούτου, δεν πλενόταν, με αποτέλεσμα, όταν εργαζόταν στην Atari, να μην τον αντέχουν οι συνάδελφοί του.
Υπήρξε αγύριστο κεφάλι. Ακόμα και όταν διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός αγνόησε επιδεικτικά τις συστάσεις των γιατρών και παρέμεινε πιστός στην χορτοφαγική διατροφή, θεωρώντας ότι αυτή θα «καθάριζε» το σώμα του.
Διαβάστε ακόμη Walt Disney. Η σκοτεινή πλευρά ενός θρύλου
