Το 2004, ένας 17χρονος Καναδός μαθητής ονόματι Mike Rowe, άθελά του προκάλεσε μία από τις πιο διάσημες νομικές μάχες του διαδικτύου. Το μόνο που ήθελε ήταν ένα έξυπνο όνομα (domain) για την επιχείρηση σχεδιασμού ιστοσελίδων που είχε. Το αποτέλεσμα; MikeRoweSoft.com, ένα λογοπαίγνιο με το όνομά του, που τον έφερε όμως αντιμέτωπο με μία από τις ισχυρότερες τεχνολογικές εταιρείες του κόσμου.
Όταν η Microsoft έμαθε για το συγκεκριμένο domain, ενοχλήθηκε σφόδρα. Η νομική της ομάδα ισχυρίστηκε ότι το όνομα ήταν υπερβολικά παρόμοιο με το εμπορικό τους σήμα και απαίτησε από τον Mike να υποχωρήσει. Η πρώτη τους προσφορά; Μόλις 10 δολάρια. Αυτή η κίνηση γύρισε μπούμερανγκ. Το κοινό αμέσως συντάχθηκε με τον Mike, βλέποντας τη μήνυση ως εκφοβισμό από έναν εταιρικό γίγαντα σε έναν έφηβο για ένα αθώο λογοπαίγνιο.
Ο Mike Rowe δεν είχε πρόθεση να “εκμεταλλευτεί” το όνομα της Microsoft, αλλά ούτε και να συγκρουστεί μαζί της. Η επιμονή του να μην υποχωρήσει αμέσως, όμως, τον μετέτρεψε σε έναν απρόσμενο “ήρωα” της διαδικτυακής κοινότητας.
Εκείνη την εποχή τα social media δεν υπήρχαν ακόμα με τη μορφή που ξέρουμε σήμερα. Παρ’ όλα αυτά, η ιστορία εξαπλώθηκε ταχύτατα μέσα από forums, blogs και μέσα ενημέρωσης, δείχνοντας πώς το διαδίκτυο μπορούσε ήδη να διαμορφώνει τη δημόσια εικόνα μιας εταιρείας.
Τα μέσα ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο κάλυψαν την ιστορία, μετατρέποντάς την σε μια κλασική αφήγηση Δαβίδ εναντίον Γολιάθ. Η Microsoft, που ξαφνικά βρέθηκε αντιμέτωπη με μια μεγάλη κρίση δημοσίων σχέσεων, αναγκάστηκε να επανεξετάσει τη στρατηγική της.
Τελικά, έκανε πίσω και τα δύο μέρη κατέληξαν σε εξωδικαστικό συμβιβασμό. Όχι μόνο συμφώνησε να καλύψει τα νομικά έξοδα του Mike, αλλά του προσέφερε και ένα ταξίδι με όλα τα έξοδα πληρωμένα στην έδρα τους, στο Redmond της Ουάσινγκτον, ενώ του χάρισαν και ένα Xbox.
Δυστυχώς φάνηκε ότι η Microsoft δεν είχε μάθει τίποτα από το πρότερο πάθημα των McDonald’s, “στην υπόθεση McLibel", που αφορούσε μια αγωγή για συκοφαντική δυσφήμιση που υποβλήθηκε κατά των περιβαλλοντικών ακτιβιστών Helen Steel και David Morris για ένα ενημερωτικό δελτίο που επέκρινε την εταιρεία.
Αυτό που θα μπορούσε να είναι μια ήσυχη νομική διαμάχη, κατέληξε να γίνει μία από τις πιο πολυσυζητημένες αντιπαραθέσεις της πρώιμης εποχής του διαδικτύου. Αποκάλυψε τη συνεχώς αυξανόμενη δύναμη της διαδικτυακής κοινής γνώμης και ανέδειξε πόσο γρήγορα μπορούν να διαμορφωθούν ή να καταστραφούν φήμες στη ψηφιακή εποχή.
Για πολλούς, η υπόθεση έγινε σύμβολο της “εταιρικής αλαζονείας” και της απόστασης που μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στις πολυεθνικές και τους απλούς ανθρώπους.
Η υπόθεση του Mike Rowe παραμένει μια ισχυρή υπενθύμιση για τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην εποχή του διαδικτύου: μερικές φορές οι μεγαλύτερες μάχες δεν δίνονται στις δικαστικές αίθουσες, αλλά στο δικαστήριο της κοινής γνώμης.
