«Σχεδόν
αιώνας πέρασε! Το ''Αιγαίον" κλείνει εδώ έναν κύκλο! Αισιοδοξούμε να
γλυκάνουμε και πάλι τους πελάτες μας σε νέες συνθήκες στο προσεχές μέλλον». Με
αυτή τη λιτή ανακοίνωση, που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του καταστήματος, το
«Αιγαίον» επέλεξε να ρίξει τίτλους τέλους.
Το
ιστορικό ζαχαροπλαστείο της Πανεπιστημίου, που αποθεώθηκε κυρίως για τους
λουκουμάδες του –μέχρι και η βρετανική Telegraph υποκλίθηκε σημειώνοντας ότι είναι ένα από τα 10 πιάτα που θα πρέπει να δοκιμάσει ο τουρίστας στην Ελλάδα-, ρίχνει
αυλαία μετά από 91 χρόνια λειτουργίας.
Το
«Αιγαίον» άνοιξε τις πόρτες του το 1926 από τον χιώτη Γεώργιο Φύλλα και
στεγαζόταν στο νεοκλασικό κτίριο κατασκευής του 1890 στην οδό Πανεπιστημίου 46
και Χαριλάου Τρικούπη στο κέντρο της Αθήνας.
Τα
πρώτα χρόνια της ίδρυσης του λειτουργούσε
ως καφενείο με την ίδια επωνυμία, προσελκύοντας κυρίως Χιώτες. Λίγα όμως
χρόνια μετά εισάγει στον τιμοκατάλογό του και τους λουκουμάδες, βασισμένους
πάνω στην χιώτικη συνταγή.
Πολλοί
επώνυμοι (πολιτικοί, δημοσιογράφοι, ηθοποιοί), πέρασαν το κατώφλι του «Αιγαίον»
για να απολαύσουν τους τραγανούς και ζουμερούς του λουκουμάδες και να πιουν τον
καφέ τους.
Το
«Αιγαίον» σιγά σιγά ξεκινά να εμπλουτίζει τον κατάλογό του και να προσθέτει και
νέες γλυκές γεύσεις, με τους λουκουμάδες όμως να κερδίζουν την προτίμηση των επισκεπτών
του καταστήματος.
Τον
ιδρυτή του καταστήματος Γεώργιο Φύλλα, διαδέχονται το 1973 τα παιδιά του.
Μπαινοβγαίνοντας στο κατάστημα από μικροί, οι Μιχάλης και Ευγένιος, αμφότεροι
με ανώτατες σπουδές, παίρνουν την διοίκηση στα χέρια τους, το ανακαινίζουν, το
επεκτείνουν και το οργανώνουν σε βελτιωμένα πρότυπα.
Την
επιχείρηση ανέλαβε τα τελευταία χρόνια ο γιος του Μιχάλη Φύλλα, Γιώργος,
επενδύοντας στη διατήρηση, την εξέλιξη ή διαφορετικά, στην φίρμα της
οικογενειακής επιχείρησης, πάντα με σεβασμό στο όνομα, τη φήμη, το ίδιο το
προϊόν και κατ’ επέκταση στην παράδοση και στην ιστορία.
Ωστόσο,
τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Η οικογενειακή επιχείρηση δέχεται το ένα πλήγμα μετά
το άλλο: η οικονομική κρίση, η υψηλή
φορολογία, η υποβάθμιση-απαξίωση του κέντρου και το γεγονός ότι η Πανεπιστημίου
ερήμωσε από καταστήματα τα τελευταία χρόνια (η τοποθεσία άλλοτε αποτελούσε το
βαρύ χαρτί της εταιρείας, πλέον αποτελούσε βαρίδι) και η αλλαγή στις
διατροφικές συνήθειες των Ελλήνων, όλα μαζί διόγκωσαν τα χρέη και έσπρωξαν την
ιστορική εταιρεία στο κόκκινο.