Στο εξωτερικό η αποχώρηση του προσωπικού, που πλέον παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις, έχει και όνομα: Great Resignation (η μεγάλη παραίτηση). Αυτό το φαινόμενο, που απασχόλησε και τις ελληνικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο χώρο της εστίασης και της φιλοξενίας, θα πρέπει να προτρέψει τους επιχειρηματίες να κάνουν δύσκολες ερωτήσεις, προκειμένου να βρουν τη λύση.
Ολο και περισσότερες επιχειρήσεις δεν στηρίζονται πλέον μόνο
στα exit interviews
(συνεντεύξεις εξόδου – όταν απολύεται ή παραιτείται κάποιος), αλλά, σε μια
προσπάθεια να αναλάβουν προληπτική δράση, εκπονούν και one to one stay interviews. Δεν είναι τυχαίο
ότι πολλές επιχειρήσεις που εδώ και χρόνια διενεργούν stay interviews, δεν βιώνουν στον
ίδιο βαθμό το φαινόμενο της «μεγάλης παραίτησης.
Οι εταιρείες αυτές έχουν υιοθετήσει την open-door policy (πολιτική ανοικτής θύρας), κάνουν
τις σωστές ερωτήσεις (π.χ. μία εταιρεία κάνει την εξής ερώτηση: «αν ήταν να
φύγετε σε 6 μήνες, για ποιο λόγο θα το κάνατε;») και είναι πρόθυμες να ακούσουν,
ακόμα και άσχημα νέα.
Την ίδια στιγμή στο San Francisco ένα εστιατόριο έχει υιοθετήσει ένα διαφορετικό
επιχειρηματικό μοντέλο, αυτό του διαμοιρασμού των κερδών (profit sharing), χάρη στο οποίο, σε
αντίθεση με άλλα εστιατόρια που υπολειτουργούν ή και έχουν κλείσει ελλείψει
προσωπικού, όχι μόνο έχει διατηρήσει το εργατικό του δυναμικό (και μάλιστα
βρίσκει με χαρακτηριστική ευκολία νέο), αλλά είναι και κερδοφόρο (κάθε μέρα
είναι sold out).
Το προσωπικό του κερδίζει 65.000 δολάρια το χρόνο (περίπου
55.000 ευρώ), έχει δύο βδομάδες πληρωμένη άδεια, ασφάλεια υγείας και
απεριόριστες μέρες απουσίας λόγω ασθένειας. Μαζί βέβαια με το profit sharing program (διαμοιρασμός κερδών
στο τέλος του έτους), το εισόδημά του δύναται να φθάσει τα 90.000 δολάρια.
Μάλιστα ο ιδιοκτήτης του διατείνεται ότι για τη δουλειά που κάνει το προσωπικό του, ιδιαίτερα σε έναν τόσο απαιτητικό χώρο όπως είναι αυτός της εστίασης/φιλοξενίας, θα έπρεπε να αμείβεται περισσότερο.
Το εν λόγω εστιατόριο δεν ήταν το μόνο που δεν αντιμετώπισε
πρόβλημα με την έλλειψη του προσωπικού. Πριν λίγο καιρό η FedEx, έχοντας προχωρήσει σε μια σειρά
από αλλαγές, έγινε αποδέκτης 111.000 βιογραφικών. Η συνταγή της ήταν απλή:
υψηλότερες αμοιβές (20 δολάρια για τους διαχειριστές πακέτων – όπως είπε ο CEO, «τα υψηλά ωρομίσθια
ήρθαν για να μείνουν»), πιο πολλά δικαιώματα (περισσότερη πληρωμένη άδεια και
κάλυψη διδάκτρων) και περισσότερη εργασιακή ευελιξία (ευέλικτα ωράρια).
