Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα όπου βιώνουμε έντονα τις
συνέπειες της οικονομικής κρίσης, άρχισε να ξεπροβάλλει δειλά δειλά μια
ιδιαίτερη δράση αλληλεγγύης. Η δράση «ένας καφές σε περιμένει» ξεκίνησε από την
πρωτοβουλία του περιοδικού δρόμου «Σχεδία», που είχε ως στόχο να μπορούν όλοι να
απολαύσουν έναν καφέ, ακόμη και εκείνοι που αδυνατούν να πληρώσουν.
Το όλο αυτό εγχείρημα δεν είναι καινούργιο, αλλά έχει ως
πηγή έμπνευσης ένα ξεχασμένο κίνημα, γνωστό ως «caffé sospeso», δηλαδή «καφές που περιμένει», το οποίο πρωτοεμφανίστηκε
στα «φτωχικά» εργατικά καφενεία της Νάπολης, στη Νότια Ιταλία, πριν από περίπου
έναν αιώνα. Μεταπολεμικά το κίνημα αυτό ατόνησε μέχρι που εξαφανίστηκε. Πριν
από μια δεκαετία όμως, επανεμφανίστηκε ακόμα πιο δυνατό και άρχισε να
εξαπλώνεται και σε άλλες χώρες, από την Ιταλία μέχρι τη Ρωσία και την
Αυστραλία, φτάνοντας τις 17 και με 112 πόλεις συνολικά να συμμετέχουν.


Επίσης, από την πλευρά τους τα καταστήματα προσφέρουν το
δεύτερο προπληρωμένο καφέ, δηλαδή τον «καφέ σε αναμονή» με έκπτωση 35%, όση
είναι και η έκπτωση περίπου για τους καφέδες που αγοράζονται και καταναλώνονται
συνήθως εκτός καταστήματος. Οπότε, όπως αναγράφεται και στην ιστοσελίδα του
περιοδικού Σχεδία «αν κάποιος θέλει να βάλει ένα καφέ να περιμένει…θα τον
πληρώσει 35% φθηνότερα σε σχέση με την αρχική του τιμή που αναγράφεται στον τιμοκατάλογο».
Για τον κάθε προπληρωμένο «καφέ που περιμένει», ο καταστηματάρχης θα πρέπει να
κόβει την αντίστοιχη απόδειξη και να την τοποθετεί σε εμφανές σημείο (πίνακα
κ.λπ.) και να σημειώνει τους διαθέσιμους καφέδες. Με αυτό τον τρόπο, θα
γνωρίζουν όλοι τη συναλλαγή και, βεβαίως, ότι υπάρχει διαθέσιμος ένας «καφές σε
αναμονή».
Φυσικά σε αρκετές περιπτώσεις το όλο αυτό εγχείρημα φτάνει
να έχει αμφίδρομη συμβολή, καθώς τονώνεται και η ίδια η αγορά του καφέ, με πολλές
μικρές τοπικές επιχειρήσεις-καφενεδάκια της γειτονιάς, να καταφέρνουν με αυτό
τον τρόπο να ενισχύονται και να διατηρούν το συνοικιακό και παρεΐστικο
χαρακτήρα τους.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μαζί με την κοινωνία θα πρέπει
να βαδίζει και να εξελίσσεται και η ίδια η αγορά. Αυτά τα δυο είναι αλληλένδετα
μεταξύ τους, γι’ αυτό και η εταιρική φιλοσοφία πρέπει να προσανατολίζεται
ολοένα και περισσότερο στο κοινωνικό μάρκετινγκ (Social Marketing), που έχει
ως κεντρικό άξονα τον άνθρωπο-πελάτη και την κοινωνία ως σύνολο. Μια επιχείρηση
δεν μπορεί να είναι αποκομμένη από την κοινωνία, αλλά αντιθέτως πρέπει να «ζει»
και να αναπτύσσεται σε αρμονία με την κοινωνία. Θα πρέπει να συμμετέχει πάντοτε
(στο μέτρο του δυνατού), σε κοινές κοινωνικές δράσεις και να συνεισφέρει μέρος
από τις πωλήσεις της σε ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού. Μόνο έτσι μπορούμε να
ελπίζουμε σε ένα μέλλον που να είναι βιώσιμο για όλους. «Γιατί όταν δεν μπορεί
να χαμογελάει ο διπλανός σου, μέχρι πότε θα μπορείς να χαμογελάς μόνος σου εσύ;»
Πηγή: εργασία του Παναγιώτη Μαλούχου